Νεότερα επιστημονικά δεδομένα για τη γυμναστική και τη νόσο Parkinson

Η δυσκολία στο βάδισμα είναι η κύρια αιτία αναπηρίας στη νόσο του Parkinson. Με βάση επιστημονικά στοιχεία, το χαμηλής έντασης περπάτημα, το οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι με νόσο του Parkinson μπορεί να
κάνουν, σε συνδυασμό με διατάσεις και ασκήσεις αντίστασης (βάρη) μπορεί να είναι η καλύτερη επιλογή.

Η μελέτη συνέκρινε 70 ανθρώπους με νόσο του Parkinson οι οποίοι τυχαιοποιήθηκαν σε μία από τις τρεις ομάδες άσκησης: περπάτημα σε διάδρομο σε χαμηλή ένταση για 50 λεπτά, μεγαλύτερης έντασης άσκηση στο δαπεδοεργόμετρο για τη βελτίωση της καρδιαγγειακής φυσικής κατάστασης για 30 λεπτά, και χρήση βαρών (ασκήσεις για την ενδυνάμωση των τετρακέφαλων και δικεφάλων μυών του ποδιού) και διατατικές ασκήσεις για τη βελτίωση της δύναμης των μυών και το εύρος της κίνησής τους.
Οι συμμετέχοντες ασκούνταν τρεις φορές την εβδομάδα για τρεις μήνες, υπό την εποπτεία εργοφυσιολόγου.

Η έρευνα έδειξε θετικά αποτελέσματα και με τα τρία είδη άσκησης, αλλά η χαμηλής έντασης άσκηση έδωσε τα καλύτερα αποτελέσματα στη βελτίωση του βαδίσματος και στην κινητικότητα. Για να διατηρήσουν την καλύτερη δυνατή ποιότητα ζωής, τα άτομα με την νόσο του Πάρκινσον θα πρέπει να συμβουλευτούν τους ειδικούς σχετικά με το είδος άσκησης που θα τους ωφελήσει μακροπρόθεσμα.

Από το Χάρη Κόγια, επιστημονικό συνεργάτη neadiatrofis.gr